Jesteśmy globalnym dostawcą maszyn do linii produkcyjnych kosmetyków, żywności i farmaceutyków od ponad 20 lat.Zwłaszcza w przypadku produkcji mikserów istnieje własne bogate doświadczenie w produkcji i zaawansowana technologia już w fabryce zlokalizowanej w prowincji Jiangsu.
Do produkcji miksera można go dostosować w zależności od zapotrzebowania.Ponieważ maszyna ma opcjonalną funkcję próżniową, mieszania, ogrzewania, homogenizatora, należy wybrać emulsję itp.Zatem maszyna zostanie wykonana w oparciu o specyficzny proces wytwarzania produktu.
Używamy plików cookie, aby poprawić Twoje doświadczenia.Kontynuując przeglądanie tej witryny, wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookie.Więcej informacji.
Zgodnie z drugą zasadą termodynamiki większość produktów do pielęgnacji skóry ma charakter niestabilny, ponieważ stanowią one kombinację dwóch lub więcej substancji, które nie mieszają się ze sobą.Aby zapewnić trwałość produktów, należy je uzupełnić odpowiednimi stabilizatorami.Zazwyczaj jako emulgatory dodaje się jonowe lub niejonowe środki powierzchniowo czynne.
Uważa się, że takie amfifile o niskiej masie cząsteczkowej powodują, że kosmetyki są niekompatybilne ze skórą.Dlatego też branża kosmetyczna poszukuje balsamów niezawierających środków powierzchniowo czynnych, które będą w stanie zastąpić tradycyjne preparaty.Aby wytworzyć wystarczająco stabilne i estetyczne produkty, najbardziej obiecujące alternatywy obejmują emulgatory polimerowe lub cząstki stałe jako stabilizatory.
Oprócz stosowania konwencjonalnych metod formułowania, emulsje można stabilizować stosując odpowiednie makrocząsteczki zamiast środków powierzchniowo czynnych o niskiej masie cząsteczkowej.Stabilność emulsji często poprawia się przez dodanie polimerów w celu zagęszczenia i zwiększenia wydajności fazy ciągłej.
Jednakże, aby poprawić działanie, jako główny emulgator można zastosować polimery środków powierzchniowo czynnych, takie jak hydroksypropylometyloceluloza lub karbomer 1342.Polimery te tworzą strukturyzowane filmy międzyfazowe, które skutecznie zapobiegają koalescencji kropelek oleju.W tym przypadku stabilizujący efekt zwiększenia lepkości fazy zewnętrznej jest nieznaczny.
Takie koncepcje preparatów są często określane jako dyspersje hydrolipidowe lub wodne żele dyspersyjne, które są bardziej odpowiednie dla produktów ochrony przeciwsłonecznej i dlatego są znane jako preparaty „wolne od emulgatorów”.Z fizycznego i chemicznego punktu widzenia jest to nieprawidłowe.(Według Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej właściwości emulgatora definiuje się w następujący sposób: Emulgator jest środkiem powierzchniowo czynnym. Zmniejsza napięcie międzyfazowe ośrodka rozpuszczalnika i dlatego ma pozytywny wpływ na adsorpcję przy niewielkiej ilości emulgator może sprzyjać tworzeniu emulsji lub zwiększać ich stabilność koloidalną poprzez zmniejszenie jednego lub obu szybkości agregacji i koalescencji.)
Tym, co odróżnia te preparaty od emulsji stabilizowanych „tradycyjnymi” emulgatorami, jest ich zdolność do wywoływania podrażnień: emulgatory polimerowe mają dużą masę cząsteczkową i dlatego nie mogą przenikać przez warstwę rogową naskórka.Dlatego nie należy spodziewać się niepożądanych interakcji, takich jak trądzik wielkokwiatowy.Dlatego nazywane są „wolnymi od emulgatorów”.Tabela 1 pokazuje kilka klasycznych przykładów.
Jako emulgator polimeru we wzorze A zastosowano krzyżowy polimer akrylan/akrylan C10-30 alkilu. Jako współstabilizatory zastosowano hydroksypropylometylocelulozę i kwas poliakrylowy.Kopolimer akrylowy jest emulgatorem polimerowym karbomerem 1342 modyfikowanym akrylanem C10-30 alkilu i usieciowanym allilopentaerytrytolem.
W lipofilowym ugrupowaniu akrylanu alkilu dominuje hydrofilowe ugrupowanie kwasu akrylowego.Powstała makrocząsteczka ma masę cząsteczkową 4 x 109. Materiał nie rozpuszcza się, ale po zobojętnieniu odpowiednią zasadą rozszerza się nawet 1000 razy.
Emulgatory polimerów karbomerowych tworzą grubą warstwę ochronną żelu wokół każdej kropli oleju w fazie wodnej o niskim stężeniu elektrolitu, z hydrofobowymi łańcuchami alkilowymi zakotwiczonymi w fazie olejowej.Aby zemulgować do 20% oleju, wymagane są standardowe dawki emulgatorów polimerowych wynoszące tylko 0,1% do 0,3%.
Jeśli balsam wejdzie w kontakt z powierzchnią skóry zawierającą elektrolity, staje się niestabilny, ponieważ ochronna warstwa żelu natychmiast pęcznieje.Po usunięciu fazy olejowej na skórze pozostaje cienka warstwa olejku.Proces ten ułatwia tworzenie produktów z filtrem przeciwsłonecznym, które pomimo swoich właściwości hydrofilowych, podczas stosowania są wodoodporne.
Emulsje stabilizowane sieciowymi polimerami akrylan/akrylan C10-30 alkilu można wytwarzać metodami bezpośrednimi lub pośrednimi (patrz tabela 2).
Tabela 2. Schemat wytwarzania żeli dyspersyjnych w wodzie z zastosowaniem pośrednio lub bezpośrednio emulgatorów polimerowych
Aby zapobiec mechanicznej degradacji emulgatorów polimerowych o dużej masie cząsteczkowej, homogenizatory o dużej wydajności należy stosować ostrożnie, ponieważ może to zmniejszyć stabilność emulsji.Zazwyczaj średnia średnica kropelek takich kompozycji wynosi 20–50 µm.Nie ma to jednak negatywnego wpływu na stabilność organizmu.
Jeżeli ze względów estetycznych wybierane są układy drobno zdyspergowane (1-5 mikronów), zaleca się dodanie amfifilowego koemulgatora, np. monooleinianu sorbitanu.Jednak takich formuł nigdy nie można nazwać „wolnymi od emulgatorów”.
Chociaż Preparat B (patrz dół Tabeli 1) jest również typem dyspersji hydrolipidowej, jako emulgator polimerowy wykorzystuje wyłącznie hydroksypropylometylocelulozę (HPMC).
Kompozycje, które wykorzystują HPMC jako emulgator polimeru, są mniej reaktywne w odniesieniu do elektrolitów w porównaniu z dyspersjami wodno-lipidowymi, które wykorzystują emulgator polimerowy karbomer 1342. Zatem emulsje olej/woda, w których stosuje się roztwór soli w fazie zewnętrznej, pozostają stabilne podczas przechowywania.
Pod wpływem naprężeń mechanicznych balsam nałożony na skórę może ulec częściowemu zniszczeniu i utworzyć na skórze cienką oleistą warstwę, która minimalizuje nawilżenie skóry.Po odparowaniu wody część balsamu pozostaje na skórze, tworząc elastyczny film, w którym kropelki oleju zostają utrwalone w polimerowej matrycy.
Emulsje stabilizowane HPMC wytwarza się przy użyciu homogenizatora rotor-stator, takiego jak Ultra Turrax®.Homogenizator wytwarza małe kropelki o wielkości 2–5 µm.Wysoki wkład energii z homogenizacji ultradźwiękowej lub wysokociśnieniowej można wykorzystać do wytworzenia nanoemulsji o średniej średnicy 100-500 nm.
Nanoemulsje stabilizowane HPMC można przetwarzać na zimno z ciekłej fazy lipidowej.Aby otrzymać surową emulsję wstępną, ciekłą fazę olejową i wodny roztwór polimeru połączono w temperaturze pokojowej.Wstępną emulsję przepuszcza się kilka razy przez homogenizator wysokociśnieniowy pod ciśnieniem 20-90 MPa w celu uzyskania końcowej nanoemulsji.
Chociaż technicznie możliwe jest dalsze zwiększenie ciśnienia poza optymalny zakres bez żadnych problemów, zwykle skutkuje to większymi rozmiarami kropel i nie pozwala na osiągnięcie pożądanej większej dyspersji.Zjawisko to nazywa się nadmiernym przetwarzaniem i jest powszechną cechą emulsji stabilizowanych polimerami.
Kolejną wyróżniającą cechą emulsji stabilizowanych HPMC jest to, że można je sterylizować w autoklawie bez znaczącego pogorszenia ich jakości.Dzieje się tak dlatego, że wykazują one termoodwracalne przejście zol-żel.W temperaturach powyżej 60°C faza zewnętrzna gęstnieje i uniemożliwia ruch rozproszonych kropelek oleju.
Krople nie mogą się zderzać, a szybkość łączenia jest prawie znikoma.W ten sposób formulatorzy mogą tworzyć emulsje typu olej w wodzie bez konserwantów, jeśli stosowane są opakowania odporne na ponowne skażenie.
Jak wspomniano wcześniej, emulsje można również stabilizować wyłącznie poprzez efekt optymalizacji lepkości poprzez dodanie polimerów, takich jak karbomery (kwas poliakrylowy).Preparaty te nazywane są emulsjami „quasi”, ponieważ działanie stabilizujące polimeru nie wiąże się z aktywnością międzyfazową.Odpowiednie produkty handlowe, często nazywane „balsamami”, zawierają zwykle niewielkie ilości lipidów rozproszonych w hydrożelu.
Drobna dyspersja lipidów zapewnia stabilność fizyczną i wystarczający okres trwałości.Ta miara i granica plastyczności fazy zewnętrznej minimalizują przepływ kropel, skutecznie tłumiąc w ten sposób emulgację i koalescencję kropelek oleju.
Rozmawialiśmy z profesor Hongxią Wang z Queensland University of Technology na temat nowego projektu, którego celem jest wykorzystanie grafenu i innych tanich materiałów węglowych do produkcji opłacalnych komercyjnie, bardzo tanich, elastycznych ogniw perowskitowych.
W tym wywiadzie AzoNano rozmawia z profesorami Moti Segevem i Vladimirem Shalaevem, którzy dokonali niesamowitych odkryć w zakresie fotonicznych kryształów czasu, które podważają istniejące badania i teorie.
W tym wywiadzie omawiamy nowe podejście do wzmocnionej powierzchniowo spektroskopii Ramana, które wykorzystuje nanokieszonki do wychwytywania cząsteczek docelowych, umożliwiając bardzo czułe wykrywanie procesów chemicznych.
Kamery scyntylacyjne ClearView rozszerzają możliwości rutynowej transmisyjnej mikroskopii elektronowej (TEM).
Wysokoprzepustowe obrazowanie kolokalizacji i nanoindentacja in situ przy użyciu Bruker Hysitron PI 89 Auto SEM.
Dowiedz się o NANOS firmy Phe-nx, analitycznym urządzeniu SEM, które wykonuje szybką analizę elementarną i jest łatwe w instalacji i obsłudze.
Czas publikacji: 23 listopada 2023 r